خفن بگو لااله الا الله

بعد از یک هفته سفر کاری در ایلام و کرمانشاه، امروز صبح رسیدم تهران. از انچه که امروز گذشت و کلا روز ناکامی و خواب الودگی و استرس بود بگذرم، میتوانم فیلمی که در طول راهِ آمدن به تهران دیدم را برایتان تعریف کنم.نام فیلم: بوی خوش زن Scent of a Woman 1992گذشته از جملات عمیقی که در فیلم جریان دارد و درس زندگی ایی که در طول دو ساعت و نیم نمایش فیلم داده میشود، خودِ آلپاچینو توصیفی در خصوص زن دارد که جنسی ترین توصیف ممکن بود که من تا کنون شنیده ام.اگر حوصله ی دیدن همه فیلم را ندارید، سکانس های برتر آن را سرچ کنید و ببینید.پ.ن: فرانک:در تانگو هیچ اشتباهی نیست، مثل زندگی نیست، خیلی سادست برای همین تانگو خیلی عالیه اگه اشتباهی بکنی و دست و پاهات گره بخوره، باید همونجوری ادامه بدیپ.ن: کلنل: من توی زندگیم به دو راهی های زیادی رسیدم، همیشه می دونستم راه درست کدومه، بدون استثنا. من می دونستم اما هیچ وقت اونو قبول نکردم، می دونی چرا؟ چون لعنتی خیلی سخت بود! خفن بگو لااله الا الله...

دو هفته ای میشود که دائما هنگام موتور سواری حادثه برایم اتفاق می‌افتد. یک بار پنجر میکنم. یک بار بخاطر یک سبد میوه سُر میخورم و میروم توی درب ماشین مردم. یک بار گازوئیل ریخته اند روی زمین و مرگ را به چشم خودم میبینم و...شرایط طوری شده که هر بار سالم میرسم، خدارا شکر میکنم.امروز اما اتفاق بدی رقم خورد. سرعت زیادی نداشتم. یک ۲۰۶ کنار اتوبان پارک بود و من متوجه ی آن بودم. ولی موتوری که از من سبقت گرفت متوجه ی ۲۰۶ نشد و با شدت زیادی با آن برخورد کرد. آمدم جای خالی بدهم، راکب موتورسیکلت پرتاب شد و رفت زیر موتور ام و من خوردم زمین و بصورت درازکش، حدود ده متر روی زمین کشیده شدم.وقتی ایستادم فقط به فکر این بودم که آن جوانک را ماشینها زیر نکنند. بدون توجه به شرایط از روی زمین برخواستم و دویدم تا جلوی ماشین ها را بگیرم.وقتی از توقف اتومبیل ها وسط اتوبان خیالم راحت شد امدم بالا سر جوانک با آن ریشهای تُنُک اش. تلاش میکرد بلند شود ولی نمیتوانست. نشستم بالای سر اش. گفتم ارام و راحت بخاب. نگران نباش. همه چیز تحت کنترل است.التماس میکرد و کمک میخواست. شروع کردم به معاینه. از سر اش نگاه و لمس. ادمدم پایین. زانویش خورد شده بود و با لمس، متوجه تغییر شکل اش میشدم.کفش هایش را از پایش در اوردم تا پاهایش را لمس کنم. از روی کفش ها گفتم نظامی هستی؟- بله. پاسدارم. وسط ماموریت هستم. کلی کار دارم و...گفتم بخواب، عزیزِ جانم. دیگر هیچ کاری جز استراحت نداری.گاهی چرخ گردون ناگاه از حرکت می ایستد. بدون توجه به جایگاه اجتماعی ما، یا اهمیت کار و مشغله هایمان. کلا انگار دغدغه های ما زیاد برایش مهم نیست. مستقل از میل ما، کار خودش را میکند.پلیس امد. با اورژانس هم تماس گرفتم و شرح حال مصدوم را دادم. جوانک ۲۴ ساله د خفن بگو لااله الا الله...

از ابتدای طوفان الاقصی که عده ای از دوستان ذوق زده بودند، نکاتی را گفتم و تحلیلهایی متفاوت ارائه دادم که رسما شدم طرفدار صهیون ها و...البته مهم هم نیست، چه سخنانم به کام افراد شیرین باشد چه تلخ، من باید بتوانم رخدادها را با لایه های پنهان و پسینی شان ببینم.اکنون که کارزار شفاف تر شده و برخی ابهام ها برای خودم هم برطرف شده، راحت تر میتوانم بنویسم که این عملیات دستپخت قطر و روسیه بود برای درگیر کردن ایران، حزب‌الله، سوریه و عراق از سویی و منفعل کردن مصر و عربستان و امارات. روسیه را برای این گفتم که توان حمایت غرب از اوکراین را بکاهد و همزمان از ایران و ترکیه باج بگیرد.ولی در این میان سران محور مقاومت با اینکه تا توانستند کُری خواندند و شاخ و شانه کشیدند، ولی در عمل دیدیم که کاملا عاقلانه عمل کردند.در مزیت حکمرانی عاقلانه بر حکمرانی ایدیولوژیک قبلا سخن ها گفته ام که شرح آن بماند برای اینده.پس همانطور که گفتم رهبران مقاومت در تله ای که روسیه و قطر برایشان چیده بودند نیوفتادند ولی بازی خودشان را شروع کردند.بازی مشروعیت زدایی مضاعف از رژیم صهیونی و ایالات متحده. اصولا ج ا ا علاقه ای به از بین بردن رژیم با توسل به قدرت نظامی ندارد. هرچند در مواقع لزوم اقدام نظامی میکند و طرفداران خود را تسلیح میکند ولی در سطح راهبردی، اقدام نظامی از درجه اهمیت بسیار کمتری برخوردار است.تا پیش از اقدام اخیر حماس، نبرد ایران با رژیم در زمین خاکستری صورت میگرفت که قبلا معنای این مدل از جنگ را گفته ام.ولی الان نوع و سطح منازعه تغییر کرده است. ایران و محور مقاومت در سطح تاکتیک ضعف دارند و تاکتیک، نقطه ی قوت آمریکا و بلوک غرب است. از سویی دیگر آمریکا ضعف راهبردی دارد و ایران و محور مقاومت در آن قوت دارند. خفن بگو لااله الا الله...

بعد از یک هفته سفر کاری در ایلام و کرمانشاه، امروز صبح رسیدم تهران. از انچه که امروز گذشت و کلا روز ناکامی و خواب الودگی و استرس بود بگذرم، میتوانم فیلمی که در طول راه امدن به تهران دیدم را برایتان تعریف کنم.نام فیلم: بوی خوش زن Scent of a Woman 1992گذشته از جملات عمیقی که در فیلم جریان دارد و درس زندگی ایی که در طول دو ساعت و نیم نمایش فیلم داده میشود، خودِ آلپاچینو توصیفی در خصوص زن دارد که جنسی ترین توصیف ممکن بود که من تا کنون شنیده ام.اگر حوصله ی دیدن همه فیلم را ندارید، سکانس های برتر آن را سرچ کنید و ببینید.پ.ن: فرانک:در تانگو هیچ اشتباهی نیست، مثل زندگی نیست، خیلی سادست برای همین تانگو خیلی عالیه اگه اشتباهی بکنی و دست و پاهات گره بخوره، باید همونجوری ادامه بدیپ.ن: کلنل: من توی زندگیم به دو راهی های زیادی رسیدم، همیشه می دونستم راه درست کدومه، بدون استثنا. من می دونستم اما هیچ وقت اونو قبول نکردم، می دونی چرا؟ چون لعنتی خیلی سخت بود! خفن بگو لااله الا الله...